Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα- Πινότση
H σημαία που σήκωσε η Μπουμπουλίνα στην ναυαρχίδα της τον "Αγαμέμνονα" (ήταν το μεγαλύτερο ιστιοφόρο της εποχής του με 19 κανόνια) δηλώνοντας την συμμετοχή του στόλου της στην Επανάσταση.
Μουσείο Μπουμπουλινας
Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1776-1825), κόρη του Σταυριανού Πινότση, του υδραίου καπετάνιου, που φυ
λακίστηκε για αντίσταση κατά των Τούρκων
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μέσα στις φυλακές του Επταπυργίου όπου πήγε να επισκευτεί η μητέρα της Σκεύω τον σύζυγο της και πατέρα της Μπουμπουλίνας όπου και βαπτίστηκε "Λασκαρίνα" από το δεκάχρονο φυλακισμένο αγόρι , τον Παναγιώτη Μούρτζινο κι έζησε στις Σπέτσες।
Ο άντρας της, που ήταν πλοίαρχος , σκοτώθηκε σε μια ναυμαχία με Αλγερίνους πειρατές και της άφησε τεράστια περιουσία. Αυτή ναυπήγησε τρία μικρά πλοία και τον “Αγαμέμνονα”, που ήταν το μεγαλύτερο επιτρεπόμενο πολεμικό πλοίο. Με την έναρξη της Επανάστασης έπλευσε στο Ναύπλιο και συμμετείχε στον αποκλεισμό του. Πήρε μέρος σε πολλές συγκρούσεις.
Με την παράδοση του Ναυπλίου το 1825 επέστρεψε στις Σπέτσες και αποσύρθηκε από την ενεργή πολεμική δράση. Εκεί σε κάποιον καυγά σκοτώθηκε από μια σφαίρα μάλλον κατά λάθος.
Απεικονίζεται ο πίνακας του ζωγράφου Von Hess, που εμφανίζει τη Λασκαρίνα Mπουμπουλίνα (1771 - 1825), να συμμετέχει στο ναυτικό αποκλεισμό του Ναυπλίου, κατά τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως, επιβαίνουσα του Πλοίου «ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ» , το οποίο ναυπηγήθηκε το 1820 στην πατρίδα της, τις Σπέτσες, με έξοδα της ίδιας.
H Μπουμπουλίνα στο πλοίο "Αγαμέμνων", πίνακας του Γερμανού ζωγράφου Peter von Hess
Αναπαράσταση της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας του Γάλλου Pouqueville μέσα 19ου αιώνα.
Μουσείο Μπουμπουλίνας, Σπέτσες.
Λιθογραφία του 1827 από τον Adam de Friedel, που απεικονίζει την Μπουμπουλίνα.
Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα
Ρωσική χαλκογραφία.
Μουσείο Μπουμπουλίνας, Σπέτσες.
Μουσείο Μπουμπουλίνας Σπέτσες
Αρχειακό υλικό και διάφορα αναμνηστικά στο Μουσείο Μπουμπουλίνας.
Άγαλμα της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες.
Προτομή της Μπουμπουλίνας στο Πεδίο του Άρεως, στην Αθήνα.
Η Καπετάνισσα Μπουμπουλίνα ξέφευγε από τα γυναικεία πρότυπα της εποχής της. Μεγαλωμένη στη θάλασσα, από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για τα πλοία και τα ταξίδια. Η μυθιστορηματική ζωή της, από τη γέννηση της ακόμη, ήταν γεμάτη περιπέτειες που σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα της, ένα χαρακτήρα ανεξάρτητο, δυναμικό, αγωνιστικό. Καπετάνισσα, λοιπόν, όχι μόνο στα πλοία, αλλά και στην ίδια της τη ζωή. Γεννήθηκε ορφανή από πατέρα, έμεινε δύο φορές χήρα και με μεγάλη περιουσία την οποία διαχειρίστηκε με πολλή ευστροφία και κατάφερε να την αυξήσει. Γεύτηκε συχνά το φθόνο των συμπατριωτών της και γι’ αυτό αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, τις οποίες πάντα ξεπερνούσε.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες προφορικές μαρτυρίες, το 1819 στην Κωνσταντινούπολη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Μετά την έκρηξη της Επανάστασης από τους πρώτους συμμετείχε ενεργά, προσφέροντας χρήματα και πολεμοφόδια και διαθέτοντας τα πλοία της στην υπηρεσία του Αγώνα. Η μεγαλύτερη απώλεια ήταν ο θάνατος του πρωτότοκου γιου της (από τον πρώτο της γάμο) Γιάννου Γιάννουζα, στα τέλη Απριλίου του 1821,σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους έξω από το Άργος. Η Μπουμπουλίνα έλαβε μέρος με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στην πολιορκία του Ναυπλίου και μετά την απελευθέρωσή του εγκαταστάθηκε εκεί σε οίκημα που της παραχώρησε η επαναστατική κυβέρνηση.
«Από της εμφανίσεώς της εις τον Αργολικόν, επί ιδίου πλοίου δια την πολιορκίαν του Ναυπλίου, και έπειτα εις το Αργος» γράφει ο Διονύσιος Κόκκινος, «η φυσιογνωμία της Μπουμπουλίνας καθίσταται η αμαζόνιος διακόσμησις του πολεμικού πίνακος του 1821. Η δόξα της, που έφτασε μέχρι της εκπλήκτου δια την δράσιν της Ευρώπης, οφείλεται εις πραγματικάς πολεμικάς πράξεις.»
Το Σεπτέμβριο του 1821 βρέθηκε στο στρατόπεδο του Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη και μπήκε από τους πρώτους στην πόλη. Η εκεί συμπεριφορά της προξένησε σχόλια για αρπαγή κοσμημάτων από τις γυναίκες του χαρεμιού με υπόσχεση την ασφάλεια της ζωής τους.
Ο πρωταγωνιστικός της ρόλος δεν την άφησε αμέτοχη στις εμφύλιες διαμάχες, κατά τις οποίες υποστήριξε τους στρατιωτικούς και το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, μετά το γάμο της κόρης της Ελένης Μπούμπουλη με τον Πάνο Κολοκοτρώνη.
Η φιλοπατρία υπερισχύει όλων των άλλων συναισθημάτων της, δηλαδή της πικρίας της από τις έριδες των πολιτικών και την έκβαση του αγώνα। Και ενώ κάνει πάλι προετοιμασίες, για να λάβει μέρος στο αγώνα εναντίον του Ιμπραήμ, έρχεται το αναπάντεχο τέλος της. Η ηλιοκαμένη κόρη της θάλασσας πέφτει νεκρή από σπετσιώτικο βόλι, στις 22 Μαΐου 1825,στο σπίτι του πρώτου της άνδρα, του Γιάννουζα. Αιτία; Μια λογομαχία της με άτομα από την οικογένεια της Κούτση Ευγενίας, αγαπημένης του γιου της Μπουμπουλίνας. Άδοξο και τραγικό λοιπόν το τέλος αυτής της γυναίκας που μέσα της ξεχείλιζε, πιο ισχυρή από όλα τα άλλα, η αγάπη της για την πατρίδα.
πίσω πλευρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου