ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ 1880.

Η Βιβλιοθήκη
Κοραή.
Χίος











Διονύσιος Σολωμός.

Ο Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1789. Ήταν γιος του κόμη Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη. Το 1808 ο Σολωμός σε ηλικία δέκα ετών στέλνεται στην Ιταλία για σπουδές συνοδεία του δασκάλου του Δον Σάντο Ρόσσι. Εκεί φοιτά στο Λύκειο της Κρεμόνας και στη συνέχεια πηγαίνει στην Παβία όπου σπουδάζει στη νομική σχολή. Τα χρόνια εκείνα εισέρχεται στους φιλολογικούς κύκλους που διαπνέονται έντονα από το κίνημα του ρομαντισμού. Το 1818 ο Δ. Σολωμός, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του, επανέρχεται στην Κέρκυρα. Εκεί τον βρίσκει η κήρυξη της Επανάστασης, για την οποία θα γράψει το Μάιο του 1823 τον Ύμνο εις την Ελευθερία. Στο ποίημα αυτό των 158 στροφών ο Σολωμός θα ασχοληθεί με τα επαναστατικά γεγονότα και παράλληλα θα καυτηριάσει το ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και τη διχόνοια των Ελλήνων. Το ποίημα θα τυπωθεί το 1825 κάνοντας γνωστό διεθνώς τον ποιητή και θα συμβάλει εξαιρετικά στην ανάπτυξη του φιλελληνικού κινήματος. Μελοποιήθηκε από το Ν. Μάντζαρο και το 1864 καθιερώθηκε ως ελληνικός εθνικός ύμνος. Η Επανάσταση αποτέλεσε πηγή έμπνευσης του Σολωμού και σε δύο ακόμη έργα του που τυπώθηκαν μετά το θάνατό του: στην ωδή Εις το θάνατο του Λόρδ Μπάυρον και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Η θυσία του Αγγλου φιλέλληνα δεν αφήνει ασυγκίνητο τον ποιητή, αλλά παρότι η ωδή γράφεται την ίδια περίοδο με τον Ύμνο εις την Ελευθερία, δεν εκδόθηκε όμως όσο ζούσε καθώς ο ίδιος δεν το θεωρούσε επιτυχημένο. Το 1829, ο Σολωμός που έχει πλέον εγκατασταθεί από τον προηγούμενο χρόνο στην Κέρκυρα, σχεδιάζει ένα ποίημα για την Έξοδο του Μεσολογγίου, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, όπου κύριο θέμα είναι η πίστη στην απόλυτη ελευθερία και η θυσία γι' αυτή. Το ποίημα που υπέστη πολλές επεξεργασίες, εκδόθηκε τελικά μετά το θάνατό του με επιμέλεια του Ιάκωβου Πολυλά. Αλλα έργα του: Λάμπρος, Κρητικός, Η γυναίκα της Ζάκυνθος, Διάλογος κ.ά. Ο Διονύσιος Σολωμός πέθανε το Φεβρουάριο του 1857 στην Κέρκυρα και το 1865 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο.

Ανδρέας Κάλβος

Ο ποιητής των Ωδών Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στα 1792 στη Ζάκυνθο. Ήταν γιος του Ιωάννη Κάλβου και της Αδριανής Ρουκάνη. Το 1802 ο Κάλβος με τον αδελφό του και τον πατέρα του εγκαθίστανται στο Λιβόρνο και τρία χρόνια αργότερα οι γονείς του χωρίζουν. Ο Κάλβος γνώριζε πολύ καλά την ιταλική γλώσσα ενώ φαίνεται πως έμαθε ελληνικά μόνος του. Παρ' όλα αυτά γράφει το πρώτο του ελληνικό ποίημα Ωδή στο Ναπολέοντα μόλις στα 1811. Από νωρίς ο Κάλβος διαμορφώνει το προσωπικό του ύφος και συντάσσεται με τη γλωσσική άποψη του Κοραή και τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. Η γνωριμία του το 1812 με τον ιταλοέλληνα Ούγο Φώσκολο ασκεί καθοριστική επιρροή στο έργο του. Το 1820 ο Κάλβος μυείται σε επαναστατική κίνηση των καρμπονάρων και δραστηριοποιείται στον κύκλο των φιλελλήνων. Τέσσερα χρόνια αργότερα τυπώνει στη Γενεύη τις πρώτες δέκα ελληνικές Ωδές, τη Λύρα. Πηγή έμπνευσης των Ωδών είναι η ελληνική Επανάσταση. Το 1826, έχοντας εγκατασταθεί στο Παρίσι, τυπώνει δέκα ακόμη Ωδές στη συλλογή Λυρικά, ενώ παράλληλα συνεχίζει τη δράση του στους φιλελληνικούς κύκλους. Τον ίδιο χρόνο, ευρισκόμενος υπό τη στενή παρακολούθηση της γαλλικής αστυνομίας, αναχωρεί για την Τουλόν και από κει για το Ναύπλιο για να λάβει και προσωπικά μέρος στην Επανάσταση. Λίγο αργότερα όμως, τον Αύγουστο όμως του 1826, αναχωρεί για την Κέρκυρα προκειμένου να διδάξει στην Ιόνιο Ακαδημία όπου παρέμεινε ως την απομάκρυνσή του το 1841. Από την Κέρκυρα έφυγε το 1852, έχοντας προσφέρει πολλά στην πνευματική ζωή του νησιού, με σκοπό να μεταβεί στο Λονδίνο όπου στις αρχές του επόμενου χρόνου νυμφεύτηκε τη δασκάλα Καρλόττα Αυγούστα Ανταμς. Το 1855 εγκαθίστανται στο Λάουθ του Λίνκολσαϊρ, όπου ιδρύουν ανώτερο παρθεναγωγείο. Ο Α. Κάλβος πέθανε το 1869 στο Λάουθ. Το 1960 τα οστά του ίδιου και της συζύγου του μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο.