Αμβρόσιος Φραντζής

Ο Αμβρόσιος Φραντζής από ξυλογραφία του περιοδικού Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού του 1866




Wiki: Αμβρόσιος Φραντζής


Ο Αμβρόσιος Φραντζής κατά κόσμον Ανδρόνικος ήταν κληρικός, ιστορικός, πολιτικός και αγωνιστής του 1821. Γεννήθηκε στο Μεσορρούγι Καλαβρύτων το 1778 και πέθανε στην Αθήνα το 1851.

1. Βιογραφία

Έγινε μοναχός σε μικρή ηλικία στο Μέγα σπήλαιο όπου έμαθε και γράμματα στη σχολή που λειτουργούσε εκεί. Στις 20 Φεβρουαρίου 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον ξάδελφο του Γερμανό Ζαφειρόπουλο επίσκοπο Χριαστιανουπόλεως^[1], και ανέπτυξε μεγάλη δράση στην Πελοπόννησο, μύησε στην φιλική εταιρεία όλους τους μοναχούς του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ πήρε μέρος σε πολλές πολεμικές επιχειρήσεις. Χρημάτισε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και το 1827 ήταν πληρεξούσιος Αρκαδιάς στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, και για ένα μικρό διάστημα υπηρέτησε ως επισκοπικός επίτροπος στην μητρόπολη Χριστιανουπόλεως στην Αρκαδία.

Τον Ιανουάριο του 1821 μαζί με τον επίσκοπο Γερμανό μετέβησαν από την Κυπαρισσία στην Βοστίτσα και πήραν μέρος στην εκεί συνέλευση . Μαζί με τον Γερμανό θεωρούνται από τους πρωτεργάτες της επανάστασης στην Αρκαδία.

Το 1833 είχε συλληφθεί μαζί με τον Κολοκοτρώνη σαν Ρωσόφιλος και φυλακίστηκε στο Ναύπλιο^[2].

Έγραψε το έργο «Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσας Ελλάδας».