Πανουργιάς

Πανουργιάς Πανουργιάς. Κλεφταρματολός των Σαλώνων. Γεννήθηκε το 1759. Το όνομά του οφείλεται σε λάθος κατά την βάπτισή του. Ακούστηκε το όνομα Πανωραία και ο ευσεβής πατέρας του το μετέτρεψε σε ανδρικό. Κήρυξε πρώτος την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και απελευθέρωσε τα Σάλωνα. (Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο).

ΠΗΓΗ:ιστορία - Εν Αμφισση - blog*spot

Πανουργιάς Πανουργιάς (1767-1834)

Οπλαρχηγός της επαρχίας Σαλώνων, καταγόμενος από τον Αγιο Γεώργιο Παρνασσίδος και γεννημένος στη Δρέμισα, από τους σημαντικότερους οπλαρχηγούς του Αγώνα.

Το όνομά του το πήρε από λάθος του νονού του, που τον πέρασε για κορίτσι και τον βάφτισε Πανωραία. Το 1790 εντάχθηκε στο σώμα του κλέφτη Ανδρίτσου Βερούση και συμμετείχε στα Ορλοφικά ως πρωτοπαλίκαρο. Το 1813 ο Αλή πασάς τον διόρισε αρματολό των Σαλώνων, αλλά τον αντικατέστησε γρήγορα με τον Σουλιώτη Λάμπρο Κοσμά. Αργότερα όμως μπήκε στην αυλή του Αλή πασά, παρά τη σύγκρουσή του με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και προετοίμασε με επιτυχία την επανάσταση στην Παρνασσίδα στις 24 Μαρτίου 1821. Ηγήθηκε των οπλαρχηγών στην απελευθέρωση των Σαλώνων. Έλαβε μέρος στις μάχες της Αλαμάνας και στο Χάνι της Γραβιάς. Λόγω ασθενείας δεν συμμετείχε στη μάχη των Βασιλικών, αλλά έστειλε στη θέση του το γιο του Νάκο με το ένοπλο σώμα του.

Συμμετείχε στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου ως αντιπρόσωπος της επαρχίας Σαλώνων και πρωταγωνίστησε στην παράδοση του Ακροκορίνθου τον Ιανουάριο του 1822. Εκπόνησε το σχέδιο καύσεως των σιτηρών κατά την κάθοδο του Δράμαλη και αφού αποχώρησε λόγω γήρατος από τον Αγώνα, έχρισε διάδοχό του το γιο του Νάκο στην αρχηγία του σώματός του.

Διορίστηκε το 1833 μέλος της οκταμελούς επιτροπής εκδουλεύσεων και πέθανε στις 4 Αυγούστου του 1834 στα Σάλωνα.

Ο Πανουργιάς κυριεύει τον Ακροκόρινθο

Το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία.










Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία Φωκίδας.Εδώ ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαίας όρκισε τον Οπλαρχηγό των Σαλώνων γερο - Πανουριά,με τα παλικάρια του,στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας.Ο γέρο - Πανουριάς ήταν ο Οπλαρχηγός που επαναστάτησε ''πρώτος όλων'' το 1821.

Ι.ΜΟΝΗ ΔΑΜΑΣΤΑΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

Στην επανάσταση του 1821 η Μονή Δαμάστας ήταν χώρος σταρτοπεδεύσεως του Αθ. Διάκου του Πανουργιά και του επισκόπου Σαλώνων Ησαϊα. Οι 25 μοναχοί της συμμετείχαν ενεργά στον Αγώνα και οι περισσότεροι έπεσαν στα πεδία των μαχών Υπέρ πίστεως και πατρίδας. Στη μάχη της Αλαμάνας ο Ηγούμενος Νεόφυτος παρέμεινε μέχρι το τέλος στο πλευρό του Αθανασίου Διάκου, όπου και σκοτώθηκε. Η Ιερά Μονής Δαμάστας πυρπολήθηκε από τους Τούρκους γιατί είχε καταστεί κέντρο των κλεφταρματωλών της Φθιώτιδας.

Πανουργιάς Ιωάννης (1801 � 1863)

Γιος του κλεφταρματολού Πανουργιά। Διαδέχθηκε τον πατέρα του στις πολεμικές επιχειρήσεις το 1823. Αρχικά έλαβε μέρος � ως αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος του πατέρα του � στις μάχες των Βασιλικών και της ’μπλιανης. Κατόπιν, πήγε στην Πελοπόννησο, αλλά επέστρεψε στη Στερεά Ελλάδα, όπου πολέμησε μαζί με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Τελευταία πολεμική δραστηριότητα στην οποία πήρε μέρος ήταν κατά την εισβολή του Ελληνικού Στρατού στη Θεσσαλία το 1854. Επί Καποδίστρια ονομάστηκε πεντακοσίαρχος. Αποστρατεύθηκε ως υποστράτηγος. Το 1844 έγινε βουλευτής Παρνασσίδος. Παντρεύτηκε την κόρη του οπλαρχηγού Γεωργίου Δυοβουνιώτη, με την οποία απέκτησε 2 γιους, τον Κωνσταντίνο και τον Πανουργιά. Πέθανε στην ’μφισσα σε ηλικία 62 ετών. Το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία.